بهترين دارو

روزي در مدينه بيمار بودم ، امام محمّد باقر عليه السلام توسّط غلامش ظرفي كه در آن شربتي مخصوص قرار داشت و در پارچه اي پيچيده بود، برايم فرستاد. وقتي غلام آن شربت را به من داد، گفت : مولا و سرورم فرموده است : بايد براي درمان و علاج بيماري خود، آن را بنوشي . هنگامي كه خواستم آن را بنوشم ، متوجّه شدم كه آن شربت بسيار خوشبو و خنك است . و چون شربت را نوشيدم ، غلام گفت : مولايم فرموده است : پس از آن كه شربت را نوشيدي ، حركت كن و نزد ما بيا. من در فكر فرو رفتم كه چگونه به اين سرعت خوب شدم ؟! و اين شربت چه داروئي بود؟ چون تا قبل از نوشيدن شربت قادر به حركت و ايستادن نبودم . به هر حال حركت كردم و به حضور امام عليه السلام شرفياب شدم ؛ و دست و پيشاني مبارك آن حضرت را بوسيدم ؛ و چون گريه مي كردم حضرت فرمود: چرا گريه مي كني ؟ عرض كردم : اي مولايم ! بر غريبي و دوري مسافت خانه ام از شما و همچنين بر ناتواني خويش گريه مي كنم از اين كه نمي توانم مرتّب به خدمت شما برسم و كسب فيض نمايم . حضرت فرمود: و امّا در رابطه با ناتواني و ضعف جسمانيت ، متوجّه باش كه اولياء و دوستان ما در اين دنيا به انواع بلا و مصائب گرفتار مي شوند، و مؤ من در اين دنيا هر كجا و در هر وضعيتي كه باشد غريب خواهد بود تا آن كه به سراي باقي رحلت كند. امّا اين كه گفتي در مسافت دوري هستي ، پس به جاي ديدار با ما، به زيارت قبر امام حسين عليه السلام برو؛ و بدان آنچه را كه در قلب خود داري و معتقد به آن باشي با همان محشور خواهي شد. سپس حضرت فرمود: آن شربت را چگونه يافتي ؟ عرض كردم : شهادت مي دهم بر اين كه شما اهل بيت رحمت هستيد، من قدرت و توان حركت نداشتم ؛ وليكن به محض اين كه آن شربت را نوشيدم ، ناراحتيم برطرف شد و خوب شدم . حضرت فرمود: آن شربت دارويي بر گرفته شده از تربت قبر مطهّر امام حسين عليه السلام است ، كه اگر با اعتقاد و معرفت استفاده شود شفاء و درمان هر دردي خواهد بود.